1997/1998: van Rotterdam tot New York
We schrijven 1997 of 1998. Rowdow deed mee aan het bedrijfsachten kampioenschap van Nederland. In korte tijd was bedrijfsroeien geweldig populair geworden. Veel voormalige studenten roeiers hadden ontdekt dat er leven was na de dood, pardon na het afstuderen. Ook hadden wedstrijdorganisaties ontdekt dat het bedrijfsroeien extra geld in het laatje bracht. Inschrijfgeld voor bedrijfsploegen was minimaal het dubbele van het normale inschrijfgeld dus menige wedstrijdcommissie, vooral die van een jubilerende studentenclub, ontdekte dat het lucratief kon zijn om ergens een nummertje bedrijfsroeien in het programma op te nemen.
Een van de leukste wedstrijden was het “Bedrijfsachten kampioenschap van Nederland” op de Bergsche Voorplas bij Rotterdam, 1000 meter, boord aan boord over 5 banen, met voorwedstrijden en finales volgens het Olympische model. Dus in elk geval 2 keer starten.
Rowdow had een ploegje dat aardig meekon in de subtop. De top was voorbehouden aan net afgestudeerde jonge dertigers. Rowdow was natuurlijk flink aan gene zijde van de veertig, maar toch. Leo, Vester, Piet, Jan, Jan en Jan, Garmt, Harrie, met de dochter van Harrie als stuur, eindigden normaal gesproken in de subtop. Toch leuk in een veld met 70 of 80 startende ploegen.
Na zo’n wedstrijd volgde uiteraard een gezamenlijke maaltijd met de meegereisde supporter schare (de liefhebbende echtgenotes dus). Er was bedacht dat hotel New York een leuke plek was om te gaan eten. Een prachtig art nouveau restaurant in het voormalige kantoor van de HAL, op de pier waarvandaan begin 20ste eeuw alle emigranten vertrokken naar een beter leven.
Leuk idee, maar vooraf reserveren voor deze mooie zomerse zaterdag namiddag? Oei vergeten, dus geen plaats voor Rowdow.
Dat was echter buiten onze voorzitter Leo gerekend…
” Een tafel voor 20 personen? Helaas we zitten helemaal vol….”, “Waat? Reservering voor Van Dam, Dow Benelux…., Mijn secretaresse heeft een bevestigde reservering, ja, vorige week vrijdag, ….., ja voor 20 personen…., Nee dat kan helemaal niet, mijn secretaresse maakt geen fouten…, Wilt U dat ik haar bel?….U maakt fouten en U gaat dat ook op lossen…..” De dienstdoende gerant begeleidde ons wit weggetrokken naar de haastig vrijgemaakte tafel aan het raam nadat Leo klaar was met uitleg over de ongelooflijk amateuristisch manier waarop New York gerund werd. Een bevestigde reservering voor 20 mensen kwijtraken. Schande, schande, schande!
Wij volgden stilletjes, als het onzichtbaar had gekund hadden wij het onzichtbaar gedaan. Hoorden wij hier wel bij? Ja, wij hoorden er echt bij en de maaltijd was super.
Een passende afsluiting na een leuke wedstrijd en een lesje bluffen.
