1992: eerste Head of the River
We schrijven najaar 1992.
Rowdow was opgericht, de belachelijk kleine nissenhut vervangen door een stalen loods (die geruimd moest worden op het Dow terrein), nog steeds te klein maar toch, we konden vooruit. Er was een klein botenbestand opgebouwd, boten die om niet of voor weinig geld overgenomen konden worden van een andere club én er werd regelmatig geroeid.
Toen ontdekten we dat het veteranen roeien in wedstrijdverband populair was geworden. Er bestond zelfs zoiets als een Head of the River voor veteranen, Ouderkerk-Amsterdam, 8 km op de Amstel. Plotseling volop jeugdsentiment bij al die oud-studentenroeiers.
Lex had ergens gehoord dat “Die Leijthe” een oude wedstrijd acht had liggen die geruimd moest worden.
Duizend gulden verder was de boot van Rowdow, inclusief een set houten riemen: de “Challenger” gebouwd in Londen omstreeks 1910. Deelbaar in 3 stukken, zo kon hij net in de loods. Hier en daar wat schade, maar een houten boot repareren konden we zelf. Alle stijfheid was er al lang uit verdwenen, maar een slappe boot roeit wel heel gemakkelijk. Wat een belevenis, weer te roeien in een acht! Dus op naar de Head!
Maart 1992 ingeschreven in het Veteranen C veld, gemiddeld leeftijd minimaal 37 jaar. Henk Kastelein, Harry Spaas, Vester Jansen, Jan Nijsten, Jaap Wiersma, Piet Vercauteren, Garmt Harskamp, Jan Adriaans, met Margriet Swieringa als stuurvrouw en Willem van Voorst Vader als vaderlijke coach. Lex Mullink kon er niet bij zijn, hij had zich al vastgelegd met wat maatjes van vroeger bij een ploeg van De Maas.
Maar toch, wat een ploeg. Flink getraind in de wintermaanden, 2 of 3 keer in de week, de hele winter door. Het pakte best lekker. De conditie was goed, de moraal was prima, een pick-up truckje om de botenwagen te trekken werd geleend bij Dow, overnachting geboekt in een goedkoop B&Btje vlak bij de Nieuwe Amstelbrug, voor de roeiers en de supportsclub, echtgenotes en kinderen, geregeld.
De boot werd opgetuigd bij Willem III onder de verbaasde blikken van roeiend Nederland. Zo’n oud schip, kon dat wel die hele afstand aan zonder te zinken? Het roer wekte alom verbazing, het formaat was geschikt voor een rijnaak over de Waal. Zoiets hadden die jeugdige studenten roeiers nog nooit gezien.
Afin, zaterdagmiddag een proefvaart over het hele traject. Margriet moest de fijne kneepjes proeven van het scherp sturen, de hoerenbocht, het Kalfje, de Berlage brug, start en finish situatie. Het was er allemaal nog en het voelde goed.
De bijdrage van de coach was voor alles op het gebied van teambuilding. Hij vond dus dat er zaterdagavond goed gegeten moest worden en dat het gezellig moest zijn. Nou dat lukte wel. Geboekt in restaurant de Eerste Klas, bij het Centraal Station. Buitengewoon lekker, gezellig, afgesloten met cognac en sigaren. Iedereen genoot.
Maar ja, de nacht was kort en net als de Tour win je de Head in bed. Het viel niet mee om de volgende ochtend een topprestatie neer te zetten. In 3 maanden bouw je de conditie op, en op de vooravond van de wedstrijd help je hem om zeep. Toch werd dit wel het startpunt van een mooie gewoonte voor de jaren die volgden. Het was wel altijd buitengewoon leuk…. Buffelen bij van Puffelen, Pasta y Basta, Van Baerle, De Vijff Vlieghen…Rowdow is overal geweest. Mooie tijd.
Resultaat: we eindigden ergens midden in het veld, zo’n 30 boten in onze klasse. We vonden het prima! Het begin van een lange traditie.
De Challenger heeft nog een tweede Head gevaren maar werd toen vervangen. Dow had wel sympathie voor het roeigebeuren, maar uitgelachen worden omdat je als Dow roeivereniging met een boot uit het stenen tijdperk aan komt zetten. Nee dat kon niet blijven. Zo werd Empacher ingeschakeld, de stap naar de nieuwe tijd gemaakt, en de Taegerwillen geboren. Maar dat is een ander verhaal.
