1993: geschiedenis van de Taegerwillen
We schrijven 1993.
Rowdow had enkele malen deelgenomen aan de fameuze langeafstand wedstrijd voor achten, de “Head of the River” op de Amstel. Het voelde goed en smaakte elk jaar naar meer.
Alleen, ons oude trouwe schip, de Challenger, naderde de leeftijd van 100 jaar, werd nu echt oud en, wat de prestaties niet ten goede kwam, ook steeds zwaarder. Er werd rijkelijk epoxy reparatie pasta opgesmeerd om rottende spantjes en scheuren te repareren.
Bovendien, de boot was log en lomp en paste niet echt bij het strakke imago waar Dow zich mee wilde profileren. Dow wilde zich in de markt zetten als “materials technology company”, een bedrijf dat hoogwaardige kunststofmaterialen kon maken klantden kon helpen nieuwe toepassingen te ontwikkelen. Dus geen simpele, nou ja simpele, plastics om folie voor verpakkingen van te maken, maar speciale plastics voor technische toepassingen, bijv auto’s, sterker en lichter om ze zuiniger en veiliger te maken.
Kan je daar iets mee in wedstrijd boot?
Daar leek het wel op. Dow kocht een bedrijfje in Taegerwillen, Zuid Duitsland aan het meer van Konstanz. Dat maakte o.a. kunststof carosserie delen voor sportieve BMW’s: “honingraat” structuren van (Dow) epoxy harsen en koolstof vezels. Daar moest je ook iets mee kunnen in een roeiboot.
Na het nodige lobbywerk links en rechts (lobbyen kon je wel overlaten aan onze toenmalige voorzitter, Leo van Dam) was Dow management bereid een nieuwe acht te schenken, als er maar Dow materiaal in verwerkt was. Met riemen! Met Coxbox en geluidsinstallatie. 40.000 Dmark. Dank je wel Dow!
Contact leggen met de firma Empacher, botenbouwer in Eberbach, destijds de Ferrari van het wedstrijdroeien, ging vlot en ja, zij zagen ook mogelijkheden. Doel was een lichtere boot te bouwen, maar de stijfheid te behouden. Dan zouden ze voor de spanten, die traditioneel van gelamineerd en verlijmd hardhout werden gemaakt, geschuimd epoxy met koolstof vezel gebruiken. Dat zou de boot zo’n 5 kilo lichter maken: 91 kilo, i.p.v. een normale Empacher van 96 kilo. Tel uit je winst.
Helaas, we zouden er nooit mee op de Olympische Spelen kunnen varen. De Roeifederatie heeft een minimum gewicht voorgeschreven, jawel 96 kilo. Echter voor “onze” wedstrijden was 91 kilo prima.
We hebben er een mooi schip aan overgehouden.
De eerste wedstrijd met de nieuwe boot was het Bedrijfsachten Kampioenschap van Nederland op de Bergse Voorplas, in Rotterdam, toen erg populair. Een top-tien klassering in een veld van 80 ploegen. Wij waren zeer tevreden.
Het was het begin van veel wedstrijden voor bedrijfsachten en deelname aan de Head werd vaste prik.
De boot was op ons verzoek geleverd als ondeelbaar, de lichtste acht van Nederland. Transport met onze botenwagen was wel een uitdaging; 17 meter boot op een 1-assige trailer. Elke keer weer een avontuur, een gevecht met lantaarnpalen en verkeersborden. Gelukkig elke keer met goede afloop. De wetgeving werd strenger en liet dit op een gegeven moment ook niet meer toe, dus na een paar jaar heeft Empacher de boot doorgezaagd en er alsnog een flensverbinding in gemaakt. Met, helaas, weer een paar extra kilo’s. Jammer, maar het moest.
De taegerwillen is anno 2022 nog steeds in de vaart!
